این فایل در فرمت word و در 45 صفحه تنظیم شده است. 

يکي از مفاهيمي که امروزه، پژوهش­هاي زيادي درباره­ي آن صورت مي­پذيرد، مفهوم ذهن­آگاهي است. ذهن­آگاهي به معناي توجه کردن به شيوه­اي خاص، هدفمند و خالي از قضاوت است (کابات زين[1]،1990). ذهن­آگاهي يعني بودن در لحظه با هر آنچه اکنون هست، بدون قضاوت و بدون اظهارنظر درباره­ي آنچه اتفاق مي­افتد؛ يعني تجربه­ي واقعيت محض بدون توضيح (سگال، تيزديل و ويليامز[2]،2002). اساس ذهن­آگاهي از تمرين­هاي مراقبه­ي شرقي گرفته شده است که ظرفيت توجه و آگاهي پيگير و هوشمندانه را (که فراتر از فکر است) افزايش مي­دهد. ذهن­آگاهي را مي­توان به عنوان يک شيوه « بودن» يا يک شيوه «فهميدن» توصيف کرد که مستلزم درک احساسات شخصي است (بائر[3]،2003؛ به نقل از کاوياني،1387).

در سال 1990، کابات زين مسأله­ي ذهن­آگاهي را مورد توجه قرار داد و درماني را بر اساس آن ابداع نمود. بعدها دانشمندان بسيار ديگري اين درمان را براي اختلالات رواني مختلف به کار برده و اثربخشي آن را گزارش نمودند. امروزه ذهن­آگاهي به عنوان يک صفت رواني، مورد پژوهش قرار گرفته است و پنج مؤلفه براي آن تعريف شده است. اين مؤلفه­ها عبارتند از: مشاهده[4]، عمل توأم با آگاهي[5]، عدم قضاوت[6]، توصيف[7] و عدم واکنش پذيري[8].

[1] - Kabat-zinn

[2]- Segal, Teasdale and Williams

[3]- Baer

[4]- Obseve

[5]- Act with awareness

[6]- Nonjudge

[7]- Describe

[8]- Nonreactivity

کابات ـ زين[1](1990) ذهن­آگاهي را به عنوان آگاهي غيرقضاوتي لحظه به لحظه تعريف مي­کند. او در سال 1994، توجه کردن به اهداف در حال حاضر به شيوه خاص و بصورت غيرقضاوتي را ذهن­آگاهي مي­داند و در سال 2003 تعريف خود را کامل­تر نموده و ذهن­آگاهي را نوعي از آگاهي مي­داند که از طريق توجه به اهداف در زمان حاضر و بدون قضاوت راجع به تجربيات آشکار لحظه به لحظه پديدار مي­گردد پنج مؤلفه­ي ذهن­آگاهي عبارتند از: مشاهده (داشتن توجه دقيق به پديده­ها و محرکهاي دروني و بيروني)، توصيف (توصيف کردن پديده­هايي که در حيطه­ي آگاهي قرار مي­گيرند)، عمل توأم با آگاهي (عطف کامل توجه به فعاليت در حال انجام به جاي عمل به شکل خودکار)، عدم قضاوت (قضاوت نکردن درباره­ي تجارب جاري) و عدم واکنش­پذيري (واکنش نشان ندادن به احساسات در حال وقوع) (مور و مالينوسکي[2]،2008).

[1] - Kabat-Zinn

[2] -Moore and Malinowski